.I owe you one, Trevor

دیشب خیلی حالم بد بود. حال بد مث یه قطره جوهر که تو آب بریزه، توم ریخت و پخش شد و همه جامو سیاه کرد. واقعا یه لحظه دلم خواست همه چی رو رها کنم‌. دلم خواست بزنم زیر میز‌. انگار سنگینی یه سری باری رو که خیلی وقت بود روی دوشم بود، یهو حس کردم. رفتیم که یه هوایی بخوریم و بریم خونه قیمت کنیم ببینیم اگه زمینو بفروشیم چی میونیم بجاش بخریم که از دست این حرومزاده راحت شیم. تو راه برگشت نزدیک بود یه جونوری رو زیر بگیرم. زدم رو ترمز رفتم پایین، دیدم یه وزغ کوچیکه. موسی گفت دقت کردی هروقت حالت بده یه وزغ جلوت سبز میشه؟ لبخند زدم. خیلی خوشم اومد. دیدم راست میگه واقعا. یه بار‌ که خیلی عصبانی و‌ برزخ بودم درو کویدم بهم رفتم تو باغ، دیدم یه صدایی از لای علفا میاد. دست کردم یه غول دراوردم و انقد باهاش سرگرم شدم که اصلا یادم رفت ناراحت بودم:)) اسمش وزغ تالشی (talysh toad or bufo eichwald)ه. بزرگترین دوزیستی که در ایران وجود داره. واقعا جهان جای عجیبیه که ما فقط توی سوراخ کونش‌ زندگی میکنیم. اونجاییش که تنگه و نمیذاره هیچ چیزی جز گه رو ببینی.

---

پ.ن: نه، دست زدن به وزغ باعث نمیشه زگیل دربیاریم. ولی بیشتر بخاطر خودشون بهتره بهشون دست نزنیم. تنفسشون پوستیه و معلوم نیست دست ما چه گند و گهی داره به پوستی که باهاش نفس میکشن انتقال میده. احتمالا این زگیلم خود وزغا دراورده ن که دست از سرشون برداریم:))